Karşındakine Yansıdığında Tamamlanacaksın – Adem Alibaş yazdı.
Hep bana mı çıkmalı yollar?
Akan her ırmak beni mi sulamalı?
Varlık âlemi bütünüyle bana mı hizmet etmeli?
Mevsimler, tabiat, nebatat benim avuçlarımda mı olmalı?
Nedir bu kaotik hâl?
Neden sevgi, saygı, özveri, sadakat hep bana verilmeli de benden beklenmemeli?
Birinden mahrum kaldığımda, elinden oyuncağı alınmış çocuk gibi dövünmek, ağlamak benim hakkım mı?Kulaklarım benden başkasına sağır, gözlerim kendimden başkasına kör…
Günaydın, cancağızım…
Seni yıllarca uyutan ego uykusundan uyan; yeni hayatına merhaba, hoş geldin.
Hadi, tut elimden, yavaşça doğrul.
Sana sevgiyle bakan gözlerdeki parıltıyı gör.
Sesten ibaret olmayan sözlerin içindeki ahengi fark et; tınıyı duy, hisset ve teşekkür et.
Hadi, birkaç adım daha…
Bak pencereden; herkes biraz yarım.
Şu ağaçtaki eğri dalı görüyor musun?
Nasıl da yemyeşil yapraklarını tutuyor bünyesinde…
Şu sokak kedisini fark ettin mi?
Yalnız… Belki yavrularını kaybetti, belki günlerdir aç.
Ve bak, sokağın karşısındaki kafede oturan hanımefendiye; başparmağı yok, belki kahvesi de istediği kıvamda değil.
Ama yüzüne bak hele, nasıl da huzurlu…
Ne o, tebessüm ettin?
Gördün değil mi? “Hayat eksikleriyle mi tamamlanıyormuş?” dedin.
Evet, haklısın.
O eksiklik sensin.
Sen, karşındakine yansıdığında tamamlanacaksın.
Şimdi, senden öteki senle; sevgiyle, huzurla, farkındalıkla dolu bir ömür diliyorum.
Hoşça yaşa…
Adem Alibaş
Yaşam Koçu
